برخی افراد بشر از بدو تولد با نقص اعضاء، هوش، حواس و یا برخی از نواقص دیگر همراه اند. ممکن است این تصور پدید آید: اگر نواقص جسمی برخی افراد بشر ذاتی است، نقص ذات از کجا نشأت گرفته و ریشه آن در کجاست و اصولاً، آیا چنین چیزی شائیبه در عدالت خداوند ایجاد نمیکند؟ این مسئله، با بسیاری از عقاید و اصول اسلامی در مورد عدالت، انصاف و برابری خداوند نسبت به بندگانش، ناسازگار نخواهد بود؟ از آنسو، خداوند همان تکالیف عبادی را که بر افراد عادی واجب کرده، بر انسان ناقص نیز واجب گردانیده، مگر در جاهای خاص مانند جنون و نا توانی مطلق و غیر قابل تحمل. نوشتار پیش رو به تحلیل همین مسئله پرداخته و در گام نخست توضیحاتی گرداگرد برخی واژه ها داده و مسئله را در قالب مسایل و قواعد فلسفی کلامی مطرح و سیری نیز به اکناف عوامل دیگر، مانند محیط، وراثت، اخلاق و.. که در شکل گیری شخصیت انسان ها کم و بیش مؤثر هستند نموده و در آخیر پاسخ مطلوب و درخور شأن را از همین طریق استخراج کرده است.