پدیده مرگ که در لسان عرف از آن تعبیر به پایان زندگی می شود ارتباط وثیق به نحوه زیستن فرد دارد. زندگی خوب و شایسته، مرگ خوب را به دنبال دارد. مرگ فرزانگان وادی دیانت، عرفان، اخلاق و همچنین مرگ قهرمانان سیاسی از آن جهت مرگ خوب قلمداد می شود که به جامعه شان پویایی، بالندگی و روح تازه می بخشد و معنی بخش زندگی افراد است. بزرگان دین و اولیای الهی همواره زندگی و مرگ عزتمندانه و اخلاق مدار را از خداوند مسئلت داشته اند. امام حسین(ع) با شهادت خود و عزیزانش بهترین الگوی مرگ زیبای عرفانی- اخلاقی را در صفحه تاریخ به تصویر کشید. سیدالشهداء همچون حضرت ابراهیم(ع) جامه بندگی، اخلاص، تسلیم و رضا را در برابر اراده و مشیت الهی بر تن نمود و با شهادت خویش به جهانیان این پیام را مخابره کرد که مرگ عزتمندانه بر زندگی در زیر خط ذلت و خواری به مراتب برتری و شرف دارد.