حیات انسانی بر بنیاد تفکر استوار میباشد. الگوی تفکر از منظر آیتالله جوادی آملی در چارچوب تفکر وحیانی قابلیت الگوسازی مییابد. چیستی و فرایند تفکر در دیدگاه ایشان در واقع بخشی از نظام معرفتی نظاممند است که او از منابع دین، دریافت نموده است. در این پژوهش سعی گردید که موضوع تحقیق با ارجاع به پیوند هستیشناسی، انسانشناسی و معرفتشناسی، الگوسازی گردد. محورهای اصلی آن شامل چیستی و خاستگاه تفکر، مراتب و تحولات فکری، الگوی تفکر و علمدینی میگردد. علمدینی محصول تفکر دینی است. تولید و تدوین علمدینی، مستلزم تصحیح الگوی فکری، تمهید عالَمدینی و تربیت عالِمدینی است. از منظر ایشان هستیشناسی بنیادهای نظام علمی را تمهید مینماید. تفکر با شخصیت اخلاقی انسان پیوند داشته و نظام علمی متناسب با الزامات اجتماعی تعیّن مییابد. تفاوت علمدینی با علم غیردینی در ماهیت علم نیست بلکه در میزان واقع نمایی و غایت است که هرکدام تعقیب میکند. علوم بریده از مبدأ و معاد، در سطح طبیعت متوقف میماند اما در تفکر وحیانی، تمام ریشتههای علمی با معرفت الهی مهار گردیده و در متن طبیعت، معنویت جستوجو میگردد.